Verstand

Verstand komt met de jaren. Hoe vaak heb ik dat al niet gehoord. En weet je? Ergens klopt het wel. De kunst is echter om de moeizaam (en vaak tot scha en schande toe) opgebouwde levenservaring toe te passen. En je voelt het al komen. Net op dat punt blijf ik worstelen en haalt het karakter of de situatie vaak de bovenhand.

Geduld

Eén van de eerste dingen die ik als kind leerde was “Geduldig zijn”. Het leren wachten met andere woorden. Als oudste zoon uit een gezin van vier kinderen, moest deze kleine uk soms wel eens twee keer vragen (of zagen zo je wil) voor zijn pogingen beantwoord of beloond werden. “Net goed”, hoor ik je denken. En je hebt gelijk. Jong geleerd is oud gedaan. Ik zou deze eigenschap dus vrij goed moeten beheersen.

Vuisten in je zakken

Bovenstaande woorden, kreeg ik vaker te horen dan me lief was. De zin slaat de nagel op de kop. Betekent niet meer of minder dan: “Spreken is zilver. Zwijgen is goud.”. Of vrij vertaald: “Hou nu eens even die grote mond van je!”. Hoewel ik reeds grote vorderingen maakte in deze discipline, ben ik nog steeds een amateur als het op kwalificaties voor dit onderdeel aankomt.

Wanneer komt dat verstand dan?

Na elke tsunami van woorden en wat verbale gal, bekruipt me dan weer het schaamte gevoel. Ben ik nu nog niet geleerd? Is de wijsheid weer even gezakt tot in mijn tenen? Hebben al die uren esoterielectuur en boeddhistische levensbeschouwingen nu nog geen ander mens van me gemaakt? Hoe kan ik op enkele seconden plots van zen naar vulkaan transformeren?

Geluk

Het antwoord op dit alles, heb ik nog steeds niet gevonden. Wat neveneffecten zoals koffiedrinken, te weinig slaap, wat misplaatste eer en perfectionisme zullen vast wel meespelen. Diep vanbinnen zit echter een warmwaterbron. Of beter gezegd een geiser-woelwater, dat af en toe wat stoom moet aflaten. Ik heb het geluk dat mijn geliefde huisbewoners op tijd een koude douche bij de hand hebben. Als het stoomgordijn is weggetrokken, is er weer plaats voor rede. Kan er opnieuw op normale toon worden gecommuniceerd.

Ik moet stilaan wel geduldig vuisten in mijn zakken leren maken. Het koude water raakt immers ooit eens op. Het verstand mag nu echt wel eens gaan komen …