Kiezen

Deze morgen ging de wekker om zes uur. Wat een onmenselijk uur op een zondag hoor ik je denken. En ja, je hebt gelijk. Ook ik kon met moeite de ogen openhouden. Dat vrouwtje reeds om vijf uur kwart was opgestaan om te gaan werken, gaf wel moed. De nachtmerrie nog in gedachte van enkele dagen terug, besloot ik echter om te kiezen voor de korte pijn. Licht aan, deken weg en hop, daar stond ik naast mijn bed. Het idee op een verkwikkende douche verzachtte enigsinds het loden gevoel en sloffend liep ik richting de badkamer. Onze kinderen hadden we een nachtje op logé gestuurd bij meter en peter. Het vroege uur in gedachte hadden we besloten om hen de kans te geven even uit te slapen. Voor hen hoefde ik dus niet muisstil te zijn. Ik zette de kraan open en liet het water zachtjes mijn slaap verdrijven.

Na een kopje koffie en wat grasduinen door de weekendkrant sloeg de klok reeds kwart na zeven. Even kwam de gedachte in mij op om net op tijd te komen in het stembureau. De kans dat ik vandaag als plaatsvervangende bijzitter zou moeten aantreden was dan heel minimaal. Maar anderzijds hadden we (ikzelf, de kinderen en meter en peter) reeds zoveel effort geleverd dat het zinloos was nu het zielige mannetje te gaan uithangen. Ik vertrok dus te voet richting het ontmoetingscentrum met één doel. Vandaag zou ik bijzitter zijn.
Aangekomen in het stembureau waren de voorzitter Veerle en secretaris Geert reeds druk in de weer. Ik kreeg onmiddellijk koffie en een lekkere koffiekoek en eigenlijk was ik nog niet eens zeker van mijn plaats. Één na één verschenen ook de andere bijzitters in het lokaal. Een Thais Belgische vrouw had duidelijk geen zin in het verhaal en liet haar ongenoegen de vrije loop. Ik zag de kans schoon mijn plaats te versieren in het selecte groepje. Mijn aanbod werd in dank aanvaard en ik legde even later samen met de anderen de eed der geheimhouding af. Uw reporter nam fier plaats naast de voorzitster en begon driftig de groene en witte stembiljetten af te stempelen. De volmacht die ik voor het vrouwtje had meegebracht was voor ons allen een goede test om te zien hoe we moesten omgaan met de moeder der uitzonderingen. We waren klaar voor het grote werk en het verhaal kon beginnen.

Na een poosje kende ieder zijn taak en was er tijd om wat meer te observeren. Al snel kon ik duidelijke groepen onderscheiden bij de stemgerechtigden: De vroege vogel die er als de kippen bij was en de eerste files veroorzaakte. De joviale kiezer, die diep vanbinnen enige ambitie op lokaal vlak koesterde en aldus heel open, sociaal en opmerkzaam reageerde. De slaapkop, die amper de weg vond naar zijn hokje, kleurenblind was en dus amper wist waar welk stembiljet moest worden gedeponeerd. Zijn identiteitskaart vergat en eigenlijk niet besefte dat dit geen droom was. De gedistingeerde kiezer, die in maatpak heel waardig zijn stem kwam geven. De mama of papa die met zijn/haar kroost het veel te kleine hokje indook en altijd voor de nodige animo zorgde. En tot slot de nachtraaf, die rechtstreeks vanuit zijn/haar nachtelijk avontuur het stembureau opzocht en quasi stemloos zijn/haar papieren bolletje(s) kwam kleuren. We slaagden erin een goed tempo te onderhouden en zo de wachttijd tot een minimum te beperken. Alleen bij bekende gezichten werd er al eens wat meer getreuzeld door de andere stemmers. Zoals bij de gekende politierechter D’Hondt, de voormalige burgemeester uit Heldergem en wat lokale gezichten die op nationaal vlak weinig voorstellen. Om iets na één mochten we het stembureau de mond snoeren. Het invullen van de papierwinkel en het verzegelen kon beginnen. We slaagden wonderwel in onze telopdracht en tegen twee uur kon ik eindelijk de kinderen gaan ophalen. Mijn dagtaak zat erop.

Terwijl ik nu even de ochtend aan het overdenken ben, besef ik dat ik heb genoten. Niet alleen heb ik mijn bijdrage kunnen leveren aan het democratisch bestaan van ons land. Ik heb ook weer mijn horizon verruimd binnen onze kleine maar fijne gemeente. Nieuwe mensen leren kennen die onrechtstreeks reeds heel nabij waren. Maar vooral ben ik weer iets dieper verankerd geraakt in de plaatselijke kennissenkring. De keuze van vanmorgen is een goede keuze geweest. Kiezen was in dit geval zeker niet verliezen.