Nog één dag. Nog één keer slapen.

Nog één dag. Nog één keer slapen.

Dan zijn we weer compleet. Opnieuw gezellig met ons vier. Onze oudste telg terug in het nest. Het gezin verenigd. Op zijn sterkst.

Wat hebben we dit onderschat. Het gemis van een kind. Het afwezig zijn van de eerste boorling. Elke vezel schreeuwt het uit. Elk moment brengt een herinnering.

Voor het slapen sturen we een nachtzoen en een knuffel. Bij het ontwaken wat goede energie. We hopen op een veilige maar fijne kampdag. We hopen dat hij gelukkig is.

De liefde voor onze oudste jongen. De angst en het gemis. Het hoort erbij en leert ons los te laten. Onze jongen wordt groot. Ontdekt het leven. Ervaart de vrijheid en zelfstandigheid.

Morgen verwelkomen we hem met een tornado aan knuffels. Eten frietjes en laten hem weer wennen aan ons huis. Zijn thuis waar hij zijn plaats heeft. De veilige haven met een warm onthaal.

Tien dagen onthulden hoeveel we van onze kroonprins houden. Tien dagen merkte ons viertal op een onuitwisbare manier. We werden allen sterker. Waarderen meer dan ooit het samenzijn. Het leven als gezin met vier.

Nog één nacht. Nog één keer slapen.