Woensdagnamiddag was het zover. Gegipst reed ik in één van de rolstoelen de afdeling orthopedie van het UZ Gent binnen. Kraaknet was het er. Groots ook. Met een Wall of Fame had het evengoed de receptie van een commercieel bedrijf kunnen zijn. Doel was een second opinion voor mijn knietrauma. (Zie mijn blogpost Knietje). En ze lieten er geen gras over groeien in het Gentse UZ. Weinig tellen later knipte de verpleegster reeds het laatste stukje van mijn gips door en werd mijn knie bevrijd. Ik krukte (of hoe heet je iemand die zich met krukken verplaatst) van de gipskamer terug naar het bureau van dokter Arnout en nam plaats voor een hoopgevende diagnose.
O-Day
Snel en doortastend werd mijn geteisterde knie onderzocht. MRI beelden werden bestudeerd. En je zag de dokter instemmend knikken. “Je knie is goed ontploft” zei ze vervolgens. Waarna ze ons twee voorstellen deed. Optie 1 was een nieuwe techniek uit Zwitserland LigaMys genaamd. Een nieuwe techniek die als voordeel heeft dat de kruisband wordt herbruikt. (Later meer daar over). Optie 2 was de klassieke methode waarbij één of meerdere donorpezen worden gebruikt om als kruisband dienst te doen. Veel tijd om te beslissen was er echter niet. Optie 1 kan enkel de eerste drie weken na het trauma. We hadden dus nog twee dagen. Zo kwam het dat ik de volgende dag reeds zou worden geopereerd. Donderdag werd O-day of operation day.
Slaap Wimpie slaap
21 uur later lag ik slapend op de operatietafel. Omringd door technische hoogstandjes was ik overgeleverd aan het talent en de koelbloedigheid van enkele top-medische warmbloedigen. Een kabel werd door mijn kruisband geweven en een veer overkoepelde de resterende centimeters. Kabel en veer werden vervolgens vastgeboord op boven- en onderbeen. Amper vijf gaatjes had het kruim van het Gentse Orthopedieteam nodig om mijn voorste kruisband te reconstrueren. Een prikkelend slaapmiddel had mij iets daarvoor op ontmoeting met Klaas Vaak gestuurd. Zonder slaapliedje maar wel met respect en kunde.
Wakker
Twee uur later ontwaakte ik op recovery. Bibberend van de kou werd ik warm onthaald door drie paar ogen. Een extra handdoek, warme lucht via een buis en ingeduffeld in mijn ziekenhuisbed, kwam ik langzaam op mijn positieven. Ja, ik had pijn. Maar die werd zo goed als mogelijk onder controle gehouden door de verpleegster. Ik was in goede handen. Maar wou toch snel naar huis.
Brace
Na een nachtje Short-Stay mocht ik uiteindelijk naar huis. Met een Brace van het bedrijf TOB moet ik de komende vier dagen gestrekt de nodige rust aan mijn knie gunnen. ’t Is even tandenbijten maar gelukkig brengt ijs heel wat verlichting. De Brace beschermt mijn knie tegen ongecontroleerd plooien en zal me de komende maanden de nodige steun bieden. Zo hoop ik snel terug de wereld van de mobiliteit te betreden. Ik voel me gesterkt. Weet dat ik samen met ons gezin wat tegenslag de baas kan. Misschien plooi ik ooit opnieuw wel dubbel. Maar ik kom altijd weer terecht. Ik ga immers vanaf nu … verend door het leven.
Posted with Blogsy
Daily Life Toughts 